Gniew

Mój gniew jest jak potok wezbrany po burzy.

Gniew w sercu mam na dnie
Pali, niszczy i zabija.

Dzięki Bogu powoli mija.

Niestety zawsze znajdzie się żmija, co ogień znów rozpali.
Z równowagi wyprowadzi.

Na dzień drugi stanie w drzwiach Twoich z pytaniem...


Cóż ja takiego zrobiłam, czym cię tak wnerwiłam?


Dość, że brzydko postąpiła, to bezczelna u drzwi mojego domu się zjawiła.
Do cholery znów mnie zniesmaczyła.

Strasznie toksyczna była...





powiedzmy, że jest to kolejna część mojej retrospekcji

Pandemia XXI wieku

Fatalny początek końca świąt.
Wiejska impreza, to był mój błąd.
Wieczór przy whisky dobrze się zapowiadał.

Przyszła blaszka, szumu w koło narobiła,
Swoim zachowaniem mocno mnie wnerwiła.

Ludzki kataklizm wieku dwudziestego pierwszego.
Zaraza się rozprzestrzeniła, pandory puszkę
nowa choroba opuściła.

Kurde jak nie galerianka, to znów blacharka.
A za nimi konfidentów cała chmara.

Jeden z drugim ładnie Tobie w oczy.
A najchętniej z nożem do gardła człowieku by Ci skoczył!

Pamiętaj ziom jeden z drugim,
Trzymaj gardę,
Uważaj na sztucznych ludzi,
Jak sępy krążą Ci nad głową.

Nowa pandemia się rozwija, ludzi wykańcza i zabija...




słowami tymi opisuję pokrótce niektóre z ostatnich przeżyć, powiedzmy że retrospekcja ta jest swoistym krzykiem...